Sovyetler Birliğince 14 Kasım 1944’de Gürcistan’ın Ahıska bölgesinden sürgün edilen Ahıska Türkü ailelerinden 72’si, 5 yıl evvel Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın talimatıyla Ukrayna’dan Türkiye’ye getirilerek Bitlis’in Ahlat ilçesinde hayatlarını sürdürüyor.
Ahıska Türkleri, yıllarca süren sürgünlerin akabinde vatanlarında olmanın memnunluğunu yaşıyor.
SÜRGÜN YILLARINI UNUTAMIYORLAR
Sovyetler Birliği tarafından 77 yıl evvel 14 Kasım günü vatanlarından sürülen Ahıska Türkleri, sürgündeyken çektikleri eziyetler ile yaşadıkları sıkıntı ve acı günleri hafızalarından silemiyor.
4 yaşındayken ailesiyle sürgüne gönderilen 81 yaşındaki 10 çocuk annesi Simizar Mehmetoğlu, sürgünde aç, susuz ve çıplak kaldıklarını söyledi.
”ÇAMURLU SU İÇTİM, BÖBREKLERİMDE TAŞ OLDU”
Okula gidemediğini, annesine doyamadığını, askerler götürdüğü için babasını ise bir daha görmediğini anlatan Mehmetoğlu, şöyle konuştu:
“Babamın rengi neydi, büyük mü küçük mü, hoş mi, yakışıksız miydi? Bilmem. Ayakta, vücutta yok. Her şeyi urba edip giyindik. 6 yıl Özbekistan’da bir kırık emeğe hizmet ettim. Kapılarını süpürdük, hayvanlarına ot taşıdık. Anneme yardım edip ot biçtik. Çamurlu su içtim. Böbreklerimde taş oldu. Hala onun acısını yaşıyorum. Birinci evvel Özbekistan’a sürgün edildiğimizde ben ve kardeşlerim körpeydik. Trenle gittik. Bir ay trenle götürdüler. Trende kim bir şey derse onu suya atıyorlardı. Su ve yemek yok. Aç ve sahipsiz trende bir ay gezdik. Çok zorluk gördük. Artık anlatınca gördüğüm zorluklardan ötürü beni titreme tutuyor. Özbekistan’a körpe girdim yaşlı çıktım. Anne ve baba yok. 40 yıl Özbekistan’da yetim yaşadık.”
”ÖLENLERİ TRENDEN ATIYORLARDI”
Özbekistan’ın akabinde Ukrayna’ya geçtiklerini, oradan da Cumhurbaşkanı’nın talimatıyla ülkeye getirildiklerini anımsatan Mehmetoğlu, “Bize yardımcı olanlardan Allah razı olsun, onlara cennet kapıları açılsın. Allah onları düşmanlardan ve kem gözlerden korusun. Bize çok hoş baktılar. Sürgünde yemek ve su konusunda çok zorluk gördük. Bir ay boyunca kar ve tipide trende seyahat yaptık. Ölenleri trenden atıyorlardı.” dedi.
”ALLAH CUMHURBAŞKANIMIZDAN RAZI OLSUN”
Sürgünde doğan, 65 yaşındaki 4 çocuk annesi Saniye Binali ise sürgün periyodunda çok acı günler gördüğünü belirterek, şöyle devam etti:
“Şimdi anlatınca etlerim titredi. Doğduğum Özbekistan’da iyi yaşadık. 10’uncu sınıfa kadar okudum. Orada evlendim ve 4 çocuk doğurdum. 1989 yılında Fergana olayları çıkınca bize çok eziyet ettiler. Oradan Ukrayna, Azerbaycan ve Rusya’ya gittik. En sonunda Ukrayna’ya döndüm. Daha sonra Türkiye’ye geldik. 4 çocukla çok azap çektim. Benim üzere kaç kişi var. Çocuklar birbirinin ağzından ekmek alıp yiyordu. Ekmek yok yiyesin, su yok içesin. Allah Cumhurbaşkanımızdan razı olsun. Allah ona uzun ömür versin. Yardım ederek bize bu günleri gösterdi. Bize kimliğimizi verdi. Ondan mutluyuz. Cumhurbaşkanımız bir tanedir. Allah başımızdan eksik etmesin. Konut ve yardım verdiler, iş de veriyorlar. Patates ve domates tarlasına gidiyorum, el işi yapıyorum ve kurslara katılıyorum. Nerede iş varsa gidiyoruz. Ahıska Türkü işten kaçmaz.”
”ÇEKTİĞİMİZ ZORLUKLARIN HEPSİNİ UNUTTURDULAR”
65 yaşındaki Hamza Kehvan da Özbekistan’da yaşarken oradan sürgün edildiklerini vurgulayarak, “Oradan Rusya’ya gittik. Milletimiz 9 ülkeye düştü. Allah Sayın Cumhurbaşkanımızdan razı olsun. Bize sahip çıktı. 72 aileyi buraya getirdiler. Türkiye’ye geldik. Allah razı olsun çektiğimiz zorlukların hepsini unutturdular.” dedi.
”TÜRKÜZ VE SAVAŞA DA GİDERİZ”
61 yaşındaki Yaşar Hüseyin de buradan artık gitmeyeceklerini, Türkiye’yi sevdiklerini ve sevmeye devam edeceklerini söyledi.
Hüseyin, “Torunlarımız burada okuyor. Her şey çok hoş. Verdikleri meskenin içinde her şey vardı. İş konusunda biraz derdimiz var. Savaş yahut ne olursa olsun Türküz ve savaşa da gideriz. Güvenlik korucusu iki oğlum da sarfiyat. Yiyip içiyoruz, Türkiye’de rahatız. Vatanımızdan geldik bir yere gitmeyi düşünmüyoruz. Allah’a şükürler olsun.” diye konuştu.
Ensonhaber
