İtalya’da savaş sonrası edebiyatının iz bırakan soluklarından biriydi Elsa Morante. zorlukların en zorba günlerine, sonrasındaysa tüm dünyayı dalgalandıran 68 periyoduna tanıklık etmiş müellif, Arturo’nun Adası, Ve Tarih Devam Ediyor, Endülüs Şalı üzere yapıtlarıyla çağının gerçekliğine kendine has gizemli ve lirik üslubuyla ayna tutmuştu.
Kişisel yazgısında yolunun kesiştiği pek çok insan da yasını tutacaktı Morante’nin. Bunların ortasında akla birinci gelecek isim, 20. yüzyıl edebiyatına damgasını vuran bir öbür muharrir…
1936’da, 24 yaşındayken tanıştığı, 20 yılı aşkın evli kaldığı, hayatlarına diğer beşerler girse de ömrünün sonuna kadar ortalarındaki o tuhaf bağın asla tam olarak kopmadığı Alberto Moravia.
ÇALKANTILI VE TUTKULU
1941’de evlenen Morante ile Moravia’nın inişli çıkışlı aşkları, tıpkı bir öteki müellif çiftin, Fitzgerald’larınki üzere lisanlara destandı. Çalkantılı ve tutkuluydu; kaçışlar ve geri dönüşler, kopmalar ve tekrar yakınlaşmalar, çığrından çıkan arbedeler ve barışmaların imlediği, kimi vakit saplantılı denilebilecek bir birliktelikti onlarınki.
Elsa Morante
ELSA’NIN SARSAN MEVT HABERİ
1962’de yollarını tümden ayırmaya karar vermişti çift; Morante’nin bir müddettir âşık olduğu Amerikalı ressam Bill Morrow’un intihar ettiği yıldı bu. Moravia ise sonraki 20 yılını Dacia Maraini’yle paylaşacaktı. Morante, 1950’lerin başında Luchino Visconti’ye de büyük bir aşk beslemişti, Moravia ise ömrünün sonlarına hakikat Carmen Llera’yla yolunu birleştirecekti. Lakin her ne kadar hayatlarını ayrıştırmaya karar vermiş olsalar da, Elsa’nın mevt haberi sarsacaktı Alberto’yu.
Alberto Moravia
“HUZURLA GÜLÜMSEYEN BİR SURAT”
“Elsa’nın vefatını, gazete için bir haberi araştırmak üzere gittiğim Bonn’dayken, Almanya’da öğrendim. Kıştı, çok kar yağmıştı. Otele edilen bir telefonla geldi vefat haberi. Akabinde dışarı çıktım, karda uzun uzun yürüdüm. Sarsılmıştım ve ağır hislerimi kış gününün buzlarıyla dağıtmaya çalışıyordum. Cenaze için Roma’ya döndüm, tabuta yatırılmış cesedi görmeye gittim. Elsa’nın hızı son yıllarda değişmiş, hüzünlü bir yaşlı bayanın çehresine dönüşmüştü. Vefatla birlikte ise neredeyse çocuksu bir görünüm almıştı tekrar, huzurlu, hatta muhakkak belgisiz gülümseyen bir hız.”
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
Ensonhaber