Konya’nın Karatay ilçesi Nakipoğlu Mahallesi’nde oturan ve 6 yıl evvel evlenen 28 yaşındaki Ali Ay ile 23 yaşındaki Rukiye Ay çifti ortasında bir mühlet sonra şiddetli geçimsizlik başladı.
Rukiye Ay, 2019 yılının Şubat ayında konutu terk edip, ailesinin yanına yerleşti. Yaklaşık 8 ay farklı yaşayan çift, çocukları dünyaya geleceği için barışıp, yine birlikte yaşamaya başladı.
ÜZERİNE SICAK SU DÖKTÜ
Rukiye Ay, olay günü olan 9 Ocak’ta eşini kahvaltı yapması için uyandırmak istedi. Buna sonlanan Ali Ay, çaydanlıktaki sıcak suyu eşinin üzerine döktü. Sıcak su, bu sırada eşinin yanında olan kızları minik Eylül’ün üzerine de geldi.
Komşuların çağırdığı sıhhat görevlilerince ambulansla Konya Kent Hastanesi’ne kaldırılan Rukiye Ay ile kızı Eylül tedavi altına alındı. Cumhuriyet Başsavcılığı ve Rukiye Ay’ın avukatı, pazartesi günü, olayın akabinde gözaltına alınan Ali Ay’in isimli denetimle hür bırakılmasına itirazda bulundu.
EŞİ TUTUKLANDI
İtiraz üzerine tekrar gözaltına alınan Ali Ay, sevk edildiği adliyede çıkarıldığı mahkemece tutuklandı.
“EVLİĞİLİN İLK GÜNLERİNDE ŞİDDETE BAŞLADI”
Tedavisi tamamlandıktan sonra ailesinin yanında kalmaya başlayan Rukiye Ay, yaşadıklarını anlattı.
Ali Ay ile 2015 yılında evlendiklerini belirten Ay, şunları söyledi: ”Ailem evliliğimizi onaylamıyordu. Benim isteğim üzerine ailem kabul etti ve evlendik. Evlendikten 15 gün sonra düşünceli bir süreç başladı. Eşim ve kayınvalidem şiddet uygulamaya başladı. Bir müddet sonra ailemin meskenine gittim sonra birleştik, ailesinin yanından ayrılıp, kendimize mesken tuttuk. Kumara ve gazino üzere yerlere gitmeye başlamıştı. Evde erkek arkadaşlarıyla alkol alıyor, kumar oynuyordu. Evliliğim daima problemlerle geçti.”
“LOHUSALIK DÖNEMİMDE DAYAK YEDİM”
Kızları Eylül’ü dünyaya getirdikten sonra lohusalık devrinde dayak yediğini öne süren Ay, ”Çocuğumuz oldu. Çocuğum 1 aylıktı. Beni dövdü. Çocuğumu almakla tehdit etti. ‘Bir biçimde boşanacağız ama mutabakatlı olacak. Nafaka almayacaksın. Eşyalar bende kalacak. Çocuğu da istediğim vakit göreceğim’ dedi. O an kabul etmemek üzere lüksüm yoktu. Ailem burada değildi. Küçücük çocuğum vardı. Ailem geldikten sonra duruşmaya girmek istemedim. Zira haklarım vardı. Orada polislerin yanında tehdit etti, ‘Kabul etmezsen çok daha farklı yerlere gidecek’ dedi. Sonra yine birleştik; lakin arkadaşları arayıp, gazinolar kapalı olmasına karşın evde kadınlarla ortam hazırlayıp buluşuyordu. Aldığı borçları ödeyemiyordu. Para olmayınca huzursuzluk da başladı. Bu şiddete dönüyordu. Çocuğumun gözü önünde kaç sefer bana vurdu. Ben bunu aileme söylemiyordum ve sessiz kalıyordum. Sessiz kalınca da bunu avantaja dönüştürdü.” dedi.
“BİZİ VEFATA TERK ETTİ”
Olay günü eşinin, kendisini ve kızını mevte terk ettiğini savunan Ay, ”O gün kahvaltı yapmak için uyandırmıştım. Yer sofrası hazırladım. ‘Hadi gel çocuk açıktı. Hoş bir aile kahvaltısı yapalım’ dedim. ‘Ben uykusuzum’ dedi. ‘Ben de uykusuzum. Çocuğu uyutamadığım için uyumadım. Sen oyun oynadığın için uykusuzsun’ dedim. Kalmayacağını söyleyince sofraya oturdum. Sonra geldi, ‘Çocuğu alacağım sana da tekmeyi vuracağım’ dedi. Sıcak suyu döktü. Sıcak suyu boynumdan akmaya başladı. Ben sadece yüzümü koruyabildim. Tişörtüm üzerime yapıştığı için çıkardım. Arkamdan ısıtıcıdaki kalan suyu döktü.” diye konuştu.
“GÖZÜMÜ KAPATTIĞIMDA O ANI YAŞIYORUM”
Yaşadıklarını unutamadığını ve her gözünü kapattığında yaşadığı anı hatırladığını belirten Ay, ”O anı, hala unutamadım. Gözümü kapattığımda o anları hatırlıyorum. Çocuğumun ağladığı çığlık sesleri aklıma geliyor. O an ölseydim kurtulurdum ancak ben kaç haftadır ne yaşıyorum ne de ölemedim. O gün su üzerime döküldükten sonra buharlaştığını hissettim. Bir taraftan da çocuğum ağlıyordu. Ambulans çağırması ve hastaneye götürmesi için Ali’ye yalvardım. Hiçbir formda ne telefonumu bana verdi ne yardım çağırdı. Panikle babasını aradı. Ben o sırada kapıyı açıp yardım istedim. O sırada kapıya elim sıkıştı fakat ben o acıyı hissetmedim bile. Sonra Ali, babasıyla telefonla konuştuğu sırada kızımı da alıp karşı komşuya geçerek yardım istedim. Sonra onlar ambulans ve polis çağırdı.” dedi.
Rukiye Ay, bayanlara, eşlerinin uyguladığı şiddete sessiz kalmamaları ve ikinci şansı vermemelerini tavsiye ederek, ”İkinci baht verilmemeli, arada çocuk da olsa olmuyor. Ya siz ya çocuğunuz şiddete uğruyor.” diye konuştu.
“CEZAEVİNDEN ÇIKTIĞINDA ZİYAN VERMESİNDEN KORKUYORUM”
Eşi Ali Ay’ın tutuklanmasına karşın hala korktuğunu belirten Ay, ”Daha evvel açtığımız boşanma davası sürüyor. Dava sürecinde farklı olduğumuz için nafaka ödemesi gerekiyordu. Fakat ödemedi. Hakkında arama kararı çıktı, adres belirtmediği için bulunamadı. Sonra süreçte yine birleşmiştik. Hatta o vakitler ‘Ben nafaka için 3 ay cezaevinde yatacaksam çıktığımda bunu senin yanına bırakmam’ diyordu. Artık cezaevinde bile olsa 3 ay sonra 1 yıl sonra çıktığında bana ziyan vermesinden korkuyorum’.’ dedi.
“YARDIMA GEREKSİNİMİM VAR”
Konutunun elektrik, doğalgaz ve suyunun kesik olduğunu, mesken sahibinin de konutu boşaltmasını istediğini belirten Ay, ”Şu an tedavi sürecim devam ettiği için ailemin yanındayım. Anne ve babam kendi hayatlarını kurdu. Ben tedavi sürecim boyunca ailemin yanında kalmak istiyorum. Daha sonra kızımla birlikte inançlı bir yuva kurmak istiyorum. İnşallah çalışacağım günlerde gelecek; ama şu an maddi manevi her tıpla takviyeye gereksinimim var.” diye konuştu. 
“ÇOCUĞUM BANA ‘ABLA’ DİYOR”
Eylül’ün yaşadığı travma nedeniyle kendisini tanımadığını anlatan Rukiye Ay, şöyle konuştu: ”Kızım yaşadığı travma ve benim bir müddet hastanede kalmam nedeniyle beni unutmuş. Bana ‘abla’ diyor. Yanık nedeniyle bedenimdeki kendim acımın yanında kızımın beni hatırlamaması daha çok acıydı. Aslında her şeyi hatırlıyor; ‘ Ali döktü’, ‘Geçti ama’ diye kendince beni motive ediyor. Çocuğum gözümün içine bakıyor, gözü doluyor ve bana ‘abla’ diyor. Bana bakıp yaklaşmaması, burada olup da onunla uyuyamamak, onu uyutamamak, yemeğini yedirememek çok makus. Umarım bu travmayı atlatır. Bunun tesirinden çıkar. Ben bu travmadan çıkabileceğini düşünmüyorum; lakin kızımın çıkması gerekir. Zira bu olayları hatırlarsa geleceği çok berbat olabilir.”
Ensonhaber
