Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Hamidiye Tıp Fakültesi Bayan Hastalıkları ve Doğum Anabilim Kolu öğretim üyesi Prof. Dr. İsmail Özdemir, “Plasentanın, yani bebeğin eşinin tıpkı bir kanser üzere rahim duvarına yapışması tüm dünyanın sorunu haline gelmiştir. Bu durumun en sık nedeni sezaryen ameliyatıdır. Sezaryen sayısı ya da rahim içine müdahaleler ne kadar artarsa, plasentanın rahim duvarına yapışma riski de o derece artmaktadır” dedi.
“Daha sonraki gebeliklerde bebeğin eşi (plasenta) tesadüfen sezaryen dikişinin olduğu yere yapışırsa, tıpkı kanser üzere rahmin aşağı bölgesine ve başta mesane olmak üzere komşu organlara kadar yayılabiliyor” diyen Prof. Dr. İsmail Özdemir, şunları vurguladı: “Daha evvelden ultrason muayenesi sırasında teşhisi konmamış ve sezaryen ameliyatı sırasında tesadüfen bebeğin eşinin rahim duvarına yapıştığı (plasenta perkreta) görülürse, plasentayı çıkarmaya çalışmak, ölümcül rahim kanamasına davetiye çıkarabilir. O nedenle plasenta yapışması tüm dünyada bayan doğum doktorlarının kabusu haline gelmiştir. Kan bankası, ağır bakım ve tecrübeli kişi ya da şahısların olmaması durumunda, rahim duvarına ve hayati organlara kanser üzere istila etmiş bebeğin eşini çıkarmaya çalışmak, tam bir felaket ile sonuçlanabilir.”
RAHMİN TAMAMI ALINABİLİYOR
Prof. Dr. İsmail Özdemir şöyle devam etti: “İstanbul Yasal Sultan Süleyman Hastanesi Sıhhat Uygulama ve Araştırma Merkezi bayan doğum kliniğimizde son 5 yılda 500’ün üzerinde bu çeşit ameliyatlardan yaptık. Hasebiyle tecrübesi iyi olan bir kliniğiz. Bu hastalar epeyce kanamalı olaylardır. Fakat ameliyatı mümkün olduğunca kanatmadan yapma konusunda tecrübelerimizi geliştirdik. Son 4 yıldır neredeyse komplikasyonumuz yok. Kan transfüzyonuna nadiren muhtaçlık duyuyoruz. Bütün bu tecrübelerimize karşın, her hadiseyi birinci günkü üzere ciddiye alıyoruz, çünkü bu olaylarda nerede ne olacağı hiç muhakkak olmuyor. Bu olayların hafife alınır tarafı yoktur. Bu cins hamilelerin sezaryen ameliyatı sırasında bebek çıkarıldıktan sonra rahimleri tüm dünyada ekseriyetle alınmaktadır. Bilhassa genç yaştaki hastalar rahimlerini kaybedebiliyorlar. Genç yaşlarda bu durum onlar için çok yıkıcı olmaktadır. Kliniğimizin bir öbür başarısı ise rahim kollayıcı ameliyatlar yapıyor olmamızdır. Yani rahmi yerinde bırakarak bu ameliyatları yapıyoruz. Plasentanın rahim duvarına yapışık olan rahim kesimini çıkardıktan sonra, kalan kısmı eski haline getirmek için rahmi itinayla dikiyoruz. Bu ameliyatlardan sonra birtakım hastalarımız tekrar gebelik isteyebiliyorlar. Tekrar bebek sahibi olmak isteyen uygun olan hastalarımıza danışmanlık da veriyoruz. Rahmim alınmasın diye bize İstanbul dışından gelen hastalarımız oluyor. Onların memnunluğunu görmeye bedel. Edindiğimiz deneyimler bize, bu rahimlerin yüzde 90’ının alınmayabileceğini gösteriyor.”
Ensonhaber