Zonguldak’ın Devrek ilçesine bağlı Oğuzhan köyünde yaşayan İsmail Gedik, çocukluğunun geçtiği ailesinden kalma 17 dönümlük araziyi kıymetlendirmek istedi.
Bunun için yaşadığı Eskişehir’de araştırmalar yapan Gedik, 2013 yılında ceviz bahçesi kurmaya karar verdi. Etrafıyla niyetini paylaşan Gedik, dayanak bulmakta zorlandı. Etrafındakilerin, ‘yapamazsın. Parana yazık. Vaktini boşa harcama’ gizi kelamlarına aldırış etmeyen Gedik, toprağa, 13 çeşit, toplam 450 ceviz ağacı dikti.
Her ay 370 kilometre yol kat ederek bahçesinin bakımlarını denetim eden Gedik, köylülerin de dayanağıyla birinci hasadını 2 yıl evvel yaptı. Bakım ve hasat döneminde köydeki bayanlar da bahçede çalışarak gelir elde etmeye başladı.
Gedik’in bahçesi, içinde 13 çeşit ceviz ağacını barındırması nedeniyle Ar-Ge ve akademik araştırmalara da husus oldu.
“ATIL DURUMDA DURMASINI İSTEMEDİM”
Evli ve 3 çocuk babası İsmail Gedik, “Bu arazi uzun yıllar ailemize hizmet etmiş. Ben de bu araziyi atıl durumda bırakmak istemedim ve kendimi gelip gitmeye mecbur kalacak bir uğraş yapmak istedim. Bölgesel manada da katkı olsun diye son devrinde revacı olan 2008 yılında yılın meyvesi seçilen ceviz bahçesi oluşturalım dedik. O maksatla bu vesileyle bu bahçe oluşturuldu. 2013 yılında kurduk bahçeyi. 17 dönüm alan üzerinde 450 ağaç bulunuyor.
Bahçe akademik manada da bölgeye hizmet etmeye başladı. Ziraat fakültesinden doktora tezi hazırlayan bir hocamız var. Burayı seçme nedeni 13 adet farklı tıp var. Bir bahçede bulunan çeşit çeşidi. Bölgesel adaptasyonu ve ahenk hali olarak araştırılıyor. Akademik ve Ar-Ge çalışmalarına da bu formda dayanak oluyoruz. Köydeki kadınlarımız hasat ve besleme vakitlerinde bahçemizde çalışıyor. Hasat döneminde 10 bayan çalışıyor. Çok büyük katkımız olmasa da çorbada katkımız oluyor” dedi.
CEVİZLER DAHA TOPLANMADAN SATILIYOR
Yerli cevize talebin çok fazla olduğunu tabir eden Gedik, eserlerinin şimdi toplanmadan alıcı bulduğunu belirterek, şöyle konuştu:
“Ben köy çocuğuyum. Benim çocukluğum burada geçti. Bana, ‘Boşuna yapıyorsun, paranı harcıyorsun. 500 kilometre uzaktan bahçeye bakılmaz, edilmez.’ dediler. Tahminen onlar da kendilerine nazaran haklıydılar lakin ben toprakla çok uzak değilim. Çocukluğum toprakla geçti ve köyde ağaç dikerdim. Toplum görmeden inanmıyor. O yüzden gelip gördükten sonra nasıl yapıldığını soranlar çok fazla. Ben bu çeşit şeylere karşılık vermekten bazen bahçeyle ilgilenemiyorum. Soran 10 bireyden ikisi yapsa ülke için kardır diye düşünüyorum. Gönül ister ki birçok insan bu işi yapsın. Bölgede bacasız fabrika biçimine bu iş yapılsın.”
Ensonhaber
