Dünya dışı öteki bir gezegende ömür olup olmadığı, yıllardır bilim insanları tarafından merak ediliyor.
Uzaya gönderilen kimi araçlar ise ömür olup olmadığını öğrenmek için gezegenleri inceliyor.
Geçtiğimiz günlerde yeni buluşlarını açıklayan bilim insanları, Venüs gezegeninin asidik bulutlarında “fosfin” isimli bir gaz tespit ettiklerini ve bunun potansiyel hayat belirtisini işaret ettiğini açıklamıştı.
Lakin birtakım bilim insanları, kelam konusu gazın şimdi açıklanamayan atmosferik ve jeolojik süreçlerden kaynaklanabileceğini söylüyor.
Pekala Güneş sistemimizde yer alan ve uzaylı hayatın olma ihtimalinin en yüksek olduğu gök cisimleri hangileri? İşte ömür olma ihtimalinin en fazla olduğu 4 gök cismi:
MARS
Mars, Güneş sisteminde Dünya’ya en çok benzeyen gök cisimlerinden bir tanesi. Bir günün 24,5 saat sürdüğü gezegende, kutuplardaki buzullar mevsimsel değişimlerle genişleyip daralıyor ve yüzey oluşumlarına suyun hal verdiği görülüyor.
Güney Kutup buzlarının altında bir gölün tespit edilmesi ve atmosferinde mevsimlere saatlere nazaran değişiklik gösteren metan gazının bulunması, Mars’ı hayat için ilgi alımlı bir aday yapıyor. Metan gazı biyolojik süreçler sonucunda üretilebileceği için kıymetli, lakin Mars’taki metan gazının kaynağı tespit edilebilmiş değil.
Mars bugün neredeyse tamamı karbondioksitten oluşan kuru ve çok ince bir atmosfere sahip. Bu, Güneş’ten gelen ziyanlı ışınlara karşı çok hudutlu bir muhafaza sağlıyor. Tekrar de Mars, yüzeyinin altında birtakım su birikimlerini müdafaayı başarmışsa, evvelce başlamış bir hayatın varlığını da hala korunabilmiş olabilir.
ENCELADUS
1789 yılında William Herschell tarafından tespit edilen ve Satürn’ün en parlak uydularından biri olan Enceladus, tıpkı zamanda gezegenin en büyük altıncı uydusudur.
Yaklaşık 500 kilometrelik çapa sahip bu küçük uydunun kütlesinin büyük bir kısmı su buzundan oluşuyor. Yüzeyinin buzla kaplı olması Enceladus’u, Güneş sisteminin en parlak gök cisimlerinden bir tanesi yapıyor.
Enceladus, her ne kadar 1789 yılında William Herschel tarafından keşfedilse de 1980’lerin başında Voyager 1 ve Voyager 2 uzay araçları Satürn’ün yakınından geçinceye kadar, Enceladus hakkında çok az şey biliniyordu.
2005’te Cassini uzay aracı, Enceladus’un yakınından yaptığı geçişlerle uydunun yüzeyini ve etrafını değerli ayrıntılarla ortaya çıkardı.
2005 yılında Cassini uzay aracı tarafından gerçekleştirilen bir yakın geçiş sırasında, uydudan uzaya fışkıran buz yanardağları keşfedildi. Bu da uydunun, hala etkin ve hareketli bir durumda olduğuna işaret ediyordu.
Yüzeyden adeta bir lav üzere fışkıran sıvı su, Enceladus’un altında dev bir okyanusun yattığının birinci işaretlerinden biriydi.
Ayrıyeten fışkıran suların bileşiminde tuzun bulunması, püskürmelerin kaynağının tuzlu bir yer altı okyanusu olduğunu gösteriyordu.
Bilim insanları, günümüzde birçok araştırma yürüterek Enceladus’un gizemini çözmeye çalışıyor.
TITAN
Satürn’ün en büyük uydusu Titan, Güneş sistemindeki kayda paha bir atmosfere sahip tek uydu. Bu atmosfer karmaşık organik moleküllerin ortaya çıkardığı kalın bir turuncu renkli sis içeriyor.
Su yerine sıvı ve gaz halinde bulunan metandan oluşan hava döngüsünün bulunduğu uyduda, mevsimsel değişimlerin, kurak periyotlar ve rüzgarların oluşturduğu kum zirveleri yer alıyor.
Titan atmosferi, bildiğimiz tüm ömür biçimleri için vazgeçilmez nitelikteki proteinlerin inşasında yer alan azot elementini barındırıyor. Müşahedeler de uyduda sıvı metan ve etandan oluşan ırmak ve göllerin varlığına işaret ediyor.
Ayrıyeten uyduda kriyovolkanların bulunması da mümkün. Kriyovolkanlar, yanardağlara benzeyen, lakin ergimiş kayaçlar yerine su, amonyak ve metan püskürten oluşumlara deniyor. Bu da Titan’ın, Europa ve Enceladus üzere yeraltı sıvı birikimine sahip olabileceğini gösteriyor.
Güneş’e oldukça uzak olması, Titan’ın yüzey sıcaklığını -180 santigrat dereceye kadar düşürüyor. Bu sayı, sıvı su için gereken sıcaklıktan çok daha düşük.
Lakin uydudaki kimyasalların bolluğu, Dünya’daki canlılardan tümüyle farklı diğer ömür formlarının var olabileceğine yönelik birtakım fikirlerin oluşmasına neden oluyor.
EUROPA
1610’da Galileo tarafından keşfedilen Europa, 79 doğal uyduya sahip Jüpiter’in 4 büyük uydusundan biridir. Ay’dan biraz daha küçük olan bu uydu, yaklaşık 670 bin kilometre uzağında yer aldığı gaz devi gezegeninin etrafındaki bir çeşidini 3,5 günde tamamlıyor.
Europa, Jüpiter ve başka uydularının birbiriyle yarışan yerçekimleri altında devamlı olarak genişleyip daralıyor. “Gelgit ısınması” ismi verilen bu vaka nedeniyle sürtünen kayaç ve metalin iç yapıdaki sıcaklığı artırdığı ve uydunun Dünya üzere jeolojik açıdan faal olabileceği düşünülüyor.
Europa’nın yüzeyi büsbütün donmuş suyla çevrili ve birden fazla bilim insanı bu donmuş yüzeyin altında sıvı sudan oluşan global bir okyanus bulunduğunu düşünüyor. Bu da Europa’da ömür ihtimalini güçlendiriyor.
Şimdiye kadar hiçbir gök cisminde kesin olarak canlı izlerine rastlanmadı. Kim bilir tahminen de uzaylılar, kendilerini göstermek için onların yanlarına gitmemizi bekliyordur.
Instagram:
Ensonhaber