Murat Göğebakan kimdir

Acıyı hissettiren müzikleri ile dikkat çeken, kendini sevgi olarak tanıtan, 2014 yılında kansere yenik düşen Murat Göğebakan’ın hayat hikâyesidir…

“Bu hastalık sayesinde adam olacaksam, kusurlarımdan ders alacaksam iyi ki kanser olmuşum.”

Bu cümleyi kanser olduktan sonra kurmuştu Murat Göğebakan. Tedavisi boyunca da metanetli kalıp sabır göstermiş, Hz. Eyyüb’ün hayatını araştırıp onun sabrını örnek almış, isyan etmektense inancına sığınmıştı…

Akabinde anası Hatice Hanım ise şöyle demişti:

“Kanseri yendi de, ihaneti yenemedi.”

Çok büyük acıların akabinde sessiz kalmak gösterilen en büyük sabır olsa gerek. Murat Göğebakan’ın röportajlarını okudum, izledim. ‘Bunları konuşmaya gerek yok. Allah bahtiyar etsin demek düşer bize.’ diyordu daima. Ve daima sabırdan, iyi niyetten, hoşluktan bahsediyordu…

Biyografi boyunca daima müziklerini dinledim. Yeniden kaç müziğini biliyorum sanki derken, kendimi hepsine eşlik ederken buldum. Bu şık kişilerin yazarken tanıdığım kişilere dönüşme, beni de dönüştürme hallerini çok seviyorum. Müziklerini dinlerken acıyı hissetmemek mümkün olmuyor ya hani, Murat Göğebakan biyografisi yazmak da pek mümkün değilmiş.

Fonda en çok ‘Kalbim Yaralı’ vardı yazım boyunca. Sizin kulağınıza Murat Göğebakan deyince en çok hangi müzik çalınıyor?

Çocukluğu

Murat, 10 Ekim 1968’de, Adana’da, Hatice ve Hasan Göğebakan çiftinin evlatları olarak dünyaya geldi. Anası Hatice Hanım, babası Hasan Beyefendi ile evlendiğinde şimdi 16’sındaydı. Ve Murat doğduğunda da 17…

Hatice Hanım, evlendikten derhal sonra bir apandisit sorunu yaşamış ve ameliyat olmuştu. Ameliyattan derhal sonra da gebe olduğunu öğrendi. Ama ameliyat sırasında verilen narkoz, çekilen sinemalar sebebiyle Hatice Hanım’ın bebeği engelli doğabilirdi. Eşi de, kayınvalidesi de, ‘Ne doğarsa Rabbime sığınıyoruz’ diyorlardı. Onların desteği gencecik Hatice Hanım’a da yürek vermişti. Ve böylelikle Murat dünyaya geldi.

Hatice Hanım yıllar sonra verdiği bir röportajda bugünleri anlatırken şöyle demişti:

“Murat doğduğunda dünya şığı 4 kilo bir bebekti.”

Şimdilik her şey yolunda görünüyordu. Murat 4 aylık bir bebek olduğunda babası, ere gitti. Ve birinci adımlarını atmaya başladığında sağ ayağında bir sakatlık olduğunu öğrendiler. Hatice Hanım, Adana’daki tüm tabipleri gezdi, yetmedi. Sonra Türkiye umumunda ortamında iyi tabiplerin izini sürdü. Lakin daima birebir karşılığı alıyordu:

“Ayağı ne uzun ne kısa, doğuştan olduğu için bir şey yapamayız.”

Murat’ın sağ ayağının aşık kemiği olağandan küçüktü. Yürüyebiliyordu; lakin sekiyordu.

Türkiye’de derman bulamayınca yurt dışında tahlil aramaya başladı. 1970’te Almanya’ya gidişini şöyle anlatıyordu Hatice Hanım:

“Kocam olmadan oğlumla tek başıma Almanya’ya gittim. Burada hem çalışıp hem de oğlumun ayağı için derman aramaya başladım. 4 ay sonra kocamı Almanya’ya istedim. Fakat oğluma bir deva bulamadık. Almanya’daki tabipler da Türk tabiplerin söylediğini söyledi. Spor ve yüzme önerdiler Murat onları yaptı. Fakat bu kadar oldu.”

“… Uzun yıllar boyunca babaannemlerde kaldım. Annem ve babamı hatırladığım kadarıyla birinci kez beş yaşımdayken gördüm. Çok uzun yıllar hem de tahminen onlara en çok gereksinim duyduğum yaşlarda münferit kalmış olsam da onlardan, ben onları çok seviyorum.”

Murat, çok arkadaş canlısı ve içinde korkunç sevgi yumağı taşıyan bir evlattı. Aslında hiperaktifti; lakin bir yandan da epey içine kapanıktı. Babaannesi ve dedesi ile büyüyen bir evlat olarak daima dedesini örnek aldı. Yıllar sonra bir röportajında şöyle demişti:

“Ben dedem üzere olmaya çalışıyorum.”

Murat, ayrıyeten Osmanlı alimlerinden Molla Gürani’nin 2. kuşak torunuydu. Molla Vakkas’ın kızı, anası ve kendisi. Bu durumu hayatında bir ayrıcalık olarak yaşamadı; ama bir yandan da daha otokontrollü yaşamasına vesile olduğunu açıklamıştı. Küçükken diyaneti inançları kuvvetli olan bir evlat olarak yetiştirilen Murat, hayatında önüne çıkan her şeyde inancı ile hareket etti…

Eğitim hayatı

Murat 7 yaşına dek Adana-Almanya arasında süren çocukluğunun akabinde ilkokula Adana’da başladı. Ortaokul ve liseyi de burada tamamladı. Müziğe ilgili bir evlattı. 1986’da, Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuarı’na kaydoldu. Eğitiminin akabinde Çukurova Üniversitesi’nde tedrisat hizmetlisi olarak çalışmaya başladı.

Murat, bu yıllarda bir yandan da dergâh eğitimleri alıyor ve gitar dersleri veriyordu. Yıllar sonra ‘Kadiri tarikatındanım; Abdülkadir Geylani hazretlerinin tatikatındanım.’ diye bir açıklama yaparken, çocukluk yıllarında dergaha gitmeye başlamasını çok sevdiğini de söylüyordu. Bar çalışmaları da yaptı. 1995’te hayallerini gerçekleştirmek için İstanbul’un yolunu tutana dek Adana’da yaşadı…

Birinci evliliği

Murat’ı, üniversiteden mezun olup da Çukurova Üniversitesi’nde işe başladığı sırada anasının ablasının kızıyla evlendirdiler. Bu evlilikten Bülent ismini verdikleri bir oğulları oldu. Bir yandan da fikir ayrılığındaydılar, anlaşamıyorlardı.

1994’te boşandılar.

Hayallerin peşinde İstanbul yolları

Murat, 1995’te orijinal bir hayatın hayali ile müziğinin peşinden İstanbul’a gitti. Hiçbir şey kolay olmadı; fakat yolunda şöhret de vardı. 90’ların en kıymetli müzik adamlarından Hilmi Topaloğlu ile yolları kesişmişti.

Topaloğlu’nun sahibi olduğu Prestij Müzik, Murat’a albüm yapmayı teklif etmişti. Burası ünlüler geçidiydi. Mustafa Sandal’dan Özcan Deniz’e, Seda Sayan’dan Mahsun Kırmızıgül’e pek çok isim buradaydı. Bu isimlerin yanında Rock müzik dendiğinde akla gelen tek isim de Haluk Levent idi ve nispeten güçlü bir isimdi. İşte bu türlü bir devirde 1997’de, Murat Göğebakan, büyük bir çıkış yaptığı birinci albümü ‘Ben Sana Aşık Oldum’ albümünü çıkardı. Albümden klip çektiği ‘Ben Sana Aşık Oldum’, ‘Öyle ki Hasretimsin’, ‘Kara Gözlüm’ müzikleri ile kısa devirde lisanlara pelesenk olacak bu albüm, çok sevilmişti. Nitekim de kolay olmamıştı; lakin olmuştu işte. Murat Göğebakan daha birinci albümünden parladı ve artık Türkiye tarafından tanınan hususî isimlerden biriydi…

Bir sonraki yıla varırken devrin müzik ortamında belirleyici kanalı Kral TV tarafından düzenlenen Kral TV Görüntü Müzik Ödülleri’nde, ‘Yılın Şarkısı’, ‘En Âlâ Söz’, ‘En Uygun Beste’, ‘En Düzgün Rock’ ve ‘En Güzel Çıkışı Yapan’ kategorilerinde adaydı. Murat Göğebakan o gece ‘En Uygun Çıkış Yapan Erkek Sanatçı’ oldu. Üstelik Feridun Düzağaç, Alişan, Metin Arolat, Rober Hatemo üzere isimleri de artta bırakmıştı.

Artık o paylaşılamayan isimlerden biriydi. Bir sonraki albüm için çalışmalara başlayacaktı ki, Hilmi Topaloğlu ve ortaklarıyla yaşadığı sorunlardan sonra 1998’de, periyodun birçok ünlü müzikçisinin da içinde bulunduğu Sindoma Müzik ile itilaf yaptı. Burada birinci yıl ‘Sen Rahatına Bak’ ismini verdiği albümü çıkardı. Epey sorunun gölgesinde çıkan bu albüm birincisi kadar ses getirmemişti. Gelgelelim yeniden de o hala sevilen bir isimdi. Ömer Faruk Sorak’ın direktörlüğünde çekilen ‘Unutur muyum Seni’ ve ‘Kara Sevda’ kliplerinin akabinde satış grafiği birinci albümü yakalamasa da yükselmişti…

Ve Murat Göğebakan albümleri için çalışmaya, müzikler üretmeye devam etti…

17 Ağustos’tan sonra

Murat, Mayıs 1999’da aranjörlüğünü Ahmet Koç’un üstlendiği ‘Tek Hatam Seni Sevmekmiş’ isimli albümünü çıkarmıştı. ‘Anlasana’ müziğine bir klip çekti ve çok sevildi. Akabinde ‘Göç’ müziğine bir klip çekildi ve bu müziğin da müzik listelerinde bir patlama yapması bekleniyordu. Gelgelelim klipin yayınından iki gün sonra 17 Ağustos’ta Türkiye’yi sarsan ve yaraları hiç unutulmayacak o sarsıntı yaşandı. Kayıplarımızın yaşandığı, tüm Türkiye’yi yasa boğan bu zelzele ile müzik dünyası da bir sessizliğe büründü. Klipinden umduğunu bulamayan Murat, Aralık ayında ‘Malabadi Köprüsü’ müziğine bir klip çekti. Lakin o da yalnızca bir sonraki albüme giden yolda bir adımdı. Kimsenin o denli pek bir şeyi sevmeye ya da parlatmaya mecali yoktu…

Güç günler zelzelenin akabinde Murat Göğebakan’ın hayatında devam etti. Topluluğun yaşadığı zorluk bakiydi. Murat’ın ömründe da işte bu zorlukların izleri vardı. Kendisinin de müzik şirketi Sindoma’nın da umduğu muvaffakiyete ulaşılamamıştı. Sonra Sindoma’yı bir telaş aldı. Bir sonraki albüm üzerine korkunç bir pres yaratmıştı. O denli ki 20 gün üzere kısacık bir vadede albümün hazırlanmasını sağlamıştı. Her zamanki aranjörü Ahmet Koç alanına, Yıldıray Gürgen ile çalışıldı. Gürgen, Haluk Levent’in dışında daha çok arabesk müzikçilerle çalışıyordu. Haliyle bu albümün soundu farklıydı. Kulağa çalınan melodi daha sertti. Birinci klip ‘Merhaba’ya çekildi. Aslında sevilmişti. Lakin bundan sonrası için Murat’ın hayatında şanssız adımlar vardı…

Bir sonraki klipi oğlu Bülent ile birlikte ‘Yeminin mi Var’ müziğine çekti. Ama bu kere de klipin yayına çıktığı gün KRAL TV, müzik şirketi ile anlaşmazlıklara düştü. 3 ay kadar yalnızca birkaç müzik şirketi dışındaki müzikçilerin ürünlerine yayınında nokta vermedi. KRAL TV’de yaşanan bu buhran, Murat Göğebakan’ın hayatında bir diğer sarsıntı tesiri yaratmıştı.

Eşi Sema Bekmez ile

Tekrar evlendi

Murat, Sema (Bekmez) ile tanıştığında ailesine onu ne kadar çok sevdiğini anlatıyordu daima. Nihayet 2000’de evlendiler. Gelgelelim bu evliliğin sonu iyi bitmedi. Murat, hayatının en ağır acılarından birini tecrübe etti…

Her şey yolunda gidiyor üzere görünse de, bir anda her şey değişti. 2009’da Murat’a koyulan kanser teşhisinin akabinde süreç çok süratli ilerledi. Sema, Murat’a ihanet etmişti ve Murat, bunu hasta yatağında öğrenmişti. ,

Tedavi sürecinin akabinde 2011’de boşandılar…

Derin bir sessizlik sonrası büyük parlama

Murat, üst üste gelen şanssızlıkların akabinde Sindoma Müzik ile yollarını ayırdı. Birkaç ay sonra da şirket esasen kapandı. Neredeyse isminin unutulmaya yüz tuttuğu bir devir içinde yaşıyordu. Alışılmış müzikten vazgeçemezdi. Kısa bir periyot barlarda müzik söyledi. Bir yandan da yeni albümü için çalışıyordu. Albüm için ‘Gece Yolcuları’ kümesi ile anlaşmıştı. Bir yandan da Cem Karaca, Ahmet Koç, Bora Ayanoğlu üzere hususî isimlerle görüşmeler yapıyordu. Bu albümün dikkat çekeceğine, bu sessizliğin silineceğine inanıyordu. Bir yandan da hala müzik şirketine karar verememişti. Hala arayıştaydı…

2002’de nihayet piyasaya sürülen albümünü Ali Özbir’in sahibi olduğu Özbir Müzik Yapım’dan çıkardı. ‘Ayyüzlüm’ isimli albümü ile Murat Göğebakan, kariyerinin en parlak devrini yaşadı. Hafızalardan silinmeyecek, memleketçe ezber edeceğimiz müzikler bu albümdeydi. Ayyüzlüm müziğinin laflarını Ömer Faruk Güney, Bora Ayanoğlu’nun pahalı eseri ‘Yunus’un üzerine yazmıştı. Bu müzik, işte patlaması beklenen ve patlayan o müzik oldu. Onunla birlikte tekrar bu albümde ‘Vazgeçilmiyor’ müziğine da klip çekildi. Lakin klip çekilmeyen ‘Namus Belası’, ‘Turnalar’, ‘Bugün’, ‘Keşke Tanımasaydım Seni’ de radyolarda daima çalıyordu ve albümün sevilen müziklerinden oldular.

Artık Murat Göğebakan her alandaydı. Gece Yolcuları ile birlikte yurt içinde yurt dışında pek çok konser verdiler. Tam sessizliğe gömülmüşken, parlayan bir çığlıkla geri dönmüştü. O, ‘Neredesin Ayyüzlüm?’ diye seslendikçe, daha çok sevildi.

Bu albüm, Murat Göğebakan’ın yine doğuşuydu.

2003’e geldiğimizde ‘Ayyüzlüm’ün yarattığı tesir devam ediyordu. Bu albüm, Türkiye’nin en büyük müzik armağanlarından biri olan MÜYAP merasiminde Murat Göğebakan’a ‘En Çok Satan Albüm Ödülü’nü getirdi. Konserlerine devam etti; lakin bu süreçte Gece Yolcuları ile yollarını ayırdı. Yeniden Öz-bir Müzik ile yeni albümü için çalışmalara başladı…

Ve Kalbim Yaralı…

Murat, 2004’te bir farklı lisanlara pelesenk albüme imza attı: ‘Yaralı’. Aslında tekrar bir talihsizlik evresindeydi; müzik şirketi ile bir anlaşmazlığa düşmüşlerdi. Bu albümde yalnızca ‘Yaralı’ için klip çekildi. Albüm, tek kliple kalsa da sesini duyurmuştu. Pek çok Rockçuyu arkada bıraktı ve korkunç sattı. Murat Göğebakan, bu yıl da doruktaki isimlerden biriydi.

Evet, tek kliple kalmıştı; ama albümdeki ‘Karanfil Kokan Yarim’, ‘Diğer Yarım’, ‘Ölmeye Geldim’, ‘2023’ müzikleri da radyolarda bol bol çaldı. Ve verdiği konserlerle de sesini parlatmıştı…

Bir yandan da yeni albüm için çalışmalıydı saf. Sevilen bir isimdi. Esasen kendisine de ‘Sevgi Adamı’ lakabını takmıştı ve sevenleri ona ‘Ağabey’ diye hitap ediyor, onu Sevgi Adamı olarak kabul ediyorlardı. Lakin gel gör ki, müzik şirketleri ile daima sıkıntılar yaşıyordu. Artık tekrar bir müzik şirketi arayışına geçmektense kendi şirketini kurdu ve albüm çalışmalarını o denli yürüttü. Murat Göğebakan’ın ‘Sana Olan Aşkım Şahit’ ismini verdiği albümü, Mediaworx Production etiketi ile çıktı. 2010’da Çınar Müzik ile başlayana dek kendi şirketi ile devam etti. Birinci klip de yeniden albümün ismini alan bu müziğe çekildi. Nitekim çok sevilmişti…

Akabinde ‘Gözleri Deniz Kokan Yarim’ müziğine bir klip çekildi. Bu klipte eşi Sema Hanım ile kamera önündeydi. Ve yeniden bu süreçte ‘Hasan’dan Olma Hatice’den Doğma’ ismini verdiği otobiyografik kitabını çıkardı.

2007’de, ‘Sevgiliye’ ismini verdiği albümünü çıkardı. Bu albümde Barış Manço’nun en sevilen müziklerinden ‘Gülpembe’ye, Yeliz’in lisanlara pelesenk müziği ‘Bu Ne Dünya Kardeşim’e de bölge verdi. ‘Güz Yaprakları’ isimli müziğe bir klip çekildi; ama vesair albümlerinde yarattığı tesire burada ulaşamamıştı. Çekilen tek kliple bu albümü bir kenara bıraktı ve yeni albümün çalışmalarına başladı. Bir yandan da artık efsaneleşen müziklerinden biri ‘Ben Sana Aşık Oldum’u, ‘I Feel in Love’ ismiyle İngilizce söyleyerek müzik yolculuğuna farklı bir renk kattı…

Kansere yakalandı

Murat Göğebakan, Mayıs 2009’da uzun vadedir gripti ve bir türlü iyileşemiyordu. Bir gün apandisitinin patladığını zannettiği dayanılmaz bir acıyla hastaneye gitti. Lakin bu ne kolay bir gripti ne de apandisti patlamıştı. Vücudunda bir şeyler aykırı gidiyordu. Kan pahaları değişik seyrediyordu. Yapılan tetkikler sonucunda ise, ona lösemi teşhisi kondu. Kanser, apandisiti tetiklemiş, onu hastaneye sürüklemişti.

Teşhisini en son kendisi öğrendi. Fakat kimse ona söyleyecek yüreği de bulamıyordu. Bir şeylerin zıt gittiğini anlayan Murat, neler olduğunu hekiminden öğrenmek istedi. Hekimi, lösemi olduğunu, kemoterapinin cevap vermemesi durumunda bir haftalık ömrünün kalacağını söyledi. O anı bir röportajında şöyle anlatıyordu:

“… Bana kemoterapinin cevap vermemesi halinde bir haftalık ömrüm kaldığını söyledi. Ben de doktora ‘Eyvallah!’ dedim. Hekim rahatlığım önünde şaşırmıştı. “Allah verdi Allah alır dedim doğmuşsam gideceğim.” dedim. Benim inancım var. Bu hususta radikalim. İtikadım sağlam. Ben mevzuda tarafım. Bunun için de çizgilerimi yıllar evvel koymuşum.”

Evet, illeti ilerlemişti ve hastaneye yatarak ağır bir tedavi sürecine başlandı. Bu uzun ve kavi bir seçti. Hastanede 7 ay kaldı. Ve bu süreci de tekrar kendi laflarından aktarmak gerekirse şöyle açıklıyordu:

“Hastanede kaldığım 7 ay içerisinde yedi günde bir seansa giriyordum. Sonra vesair işlerimle uğraşıyordum. Öğlen akşam bütün günümü teslimiyet içerisinde, ama yılmadan daima çalışarak değerlendiriyordum. Günde 10 saat gitar çalışıyordum. Yaşadıklarımı yazdım. Zira mevt vadisinden geçerken, diz kapaklarına kadar kan içindesin. Nasıl yazmazsın ki! Allah, kişiye kaldıramayacağı yükü vermez. Ben yaşadıklarımın yalnızca küçük bir kısmını dışa vurdum. Anlatmadığım birçok şey var.”

Tam bir teslimiyetle tedavisini sürdürmüştü. Bu marazdan 50 beste ile çıktı. Her sabah namazını kılıp dua etti. Teslimiyeti en büyük motivasyonu oldu.

Tedaviyi sabırla aştı

Tedavi sürecini üretken geçirmeye çalışmıştı; fakat fizikî acıların yanında öteki büyük acılar da yaşıyordu. Ve sabretmeyi seçti. Sabırla her şeyin üstesinden geleceğine inanıyor ve bunu lisanından düşürmüyordu. ‘Allah beşere Hz. Eyyüb sabrı versin.’ diyordu. Ve hayatını araştırdı Hz. Eyyüb’ün. Sabrı işte bu noktada sindirdi. Rivayete nazaran insan ölüp Allah’ın huzuruna çıkıp ‘Benim şöyle derdim vardı. Şunlar oldu. Çok acılar çektim…’ diye anlatmaya başladığında, Allah sorarmış: ‘Eyyüb kadar mı çektin?’ dermiş. Bu haberleri okudukça, acısına sabretmek daha mümkün geldi. Sabrının üzerinden vakit geçip de bir röportaj verdiğinde şu soru geldi:

“Murat Göğebakan Eyyüb kadar çekti mi evet?”

Karşılığında ise hala sabrını perçinliyordu:

“Yok… Yalan söylerim o devir. Ben Eyyüb’ün binde birini çekmemişimdir. Zira onun üzerine kurtlar düştü. Benim yalnızca morardı.”

O denli ki Murat kendi sabrını aşmış, moral verilmesi gerekirken etrafına moral veren birine dönüşmüştü bu süreçte. Babası ile bir anını şöyle anlatmıştı:

“En beğenilmeyen vakitlerdi. 9 saat ateşimi düşürememişlerdi. En ahir küvete sıcak buz koydular. Hiç bilmezdim sıcak buzu. Vücudumun değdiği bölge yanıyordu. Ertesi gün babam ayağımı bacağımı gördü. Mosmor, kan toplamıştı. Oturduğu tarafta ağlamaya başladı. Ben babamı teskin ediyordum. ‘Bunlar olacak sabretmemiz gerekiyor.’ diye ona moral versem de babam elini açıp, “Yarabbim, bana evladımın acısını gösterme!’ diye dua etmişti…”

Sabrı ve fark ettikleri konusunda o kadar doymuş hissediyordu ki, şöyle demişti:

“Bu hastalık sayesinde adam olacaksam, kusurlarımdan ders alacaksam iyi ki kanser olmuşum.”

Elbette onun da gardının düştüğü anlar vardı. Yazdığı 50 müziğin her bir notası için bir gözyaşı akıttığını da itiraf ediyordu. Yalnızca marazı değildi onu düşündüren. Onca vakit hastanede geçen süreç, birebir vakitte para demekti. Sıhhat sigortası masrafları karşılasa da, bir yandan sabit masraflar de vardı ve çalışmadığı için borçları birikti. Yeniden bir röportajında ‘O borçlar artık çalışarak ödenecek.’ diyordu ve çocukluğundan bir anısını paylaşıyordu:

“Hiç unutmuyorum, evlattım. O vakit babamın 1 milyon borcu vardı. Çok büyük para! Ayın birinde ödenecek, evlat halimle babama dedim ki: ‘Baba nasıl ödeyeceğiz?’ Dedi ki bana: ‘Ödemeye niyetin var mı?’ ‘Var tabii!’ dedim. ‘O vakit Allah verir.’ dedi.”

Tedavi sonrasında ilgilendiği bir öbür husus ise, kanser hakkında toplumsal bilinç oluşturmak oldu.

Şöyle diyordu:

“Ne yazık ki devletimizde bu tehlikeyi yaşayan ya da bununla karşı zıdda kalan birçok insan var. Bu sebeple toplumsal bilinç oluşturulmalı. Beşerler bu tehlikelere karşı savaş etmeli. İnsan inanırsa başaramayacağı hiçbir şey yok.”

Sıhhat durumu ile ilgili iletilerinin yanında toplumsal iletileri da basında ilgi çekiyordu. Ve kendini cesurca eleştiriyordu ve ‘Tokat yedim.’ diyordu. Bu illeti parası olmasa yenmesinin neredeyse imkansız olduğunu fark etmişti. Bir röportajında gelen ‘Kendinizi cesurca eleştiriyorsunuz. Yanlışlar neydi?’ sorusunu şöyle yanıtlamıştı:

Ve onu üzen, sabra sevk eden bir sair acısı ise, ihanetti…

(Babası Hasan Göğebakan ve anası Hatice Göğebakan)

Kanseri yendi, ihaneti yenemedi

Murat, 7 aylık bir tedavinin akabinde kanserle savaşını yenmişti. Acilen albüm çalışmalarına da başladı. Hastanede de esasen daima üretmişti. 2011’de ‘Aşıklar Yolu’ albümünü çıkardı. Bu yılın ahir yeni bir albüm daha çıkarmak için suratı kesmeden çalışmaya devam etti. Bir yandan birikmiş borçları da ödemesi gerekiyordu, bir yandan da bu türlü çok çalışmak kimi acıları düşünmesine handikap oluyordu tahminen. Mart 2012’de, ‘Aşkın Gözyaşları’ ismini verdiği albümünü çıkardı.

Bu defa aşk her notada daha baskındı. Zira Murat, eşi Sema’nın ona hasta yatağında ettiği ihaneti unutamıyordu. Ve 2013’te kanseri tekrarladığında, galiba bu defa eskisi kadar güçlü değildi.

Anası verdiği bir röportajda şöyle demişti:

“Oğulum kanseri yendi ama çok sevdiği eşinin yaptığına çok üzülmüştü. Bir de çok borcu vardı. Bankalara her tarafa borcu vardı. Yaklaşık 350 bin lira olan borucunu ödemek için çok savaş etti. Kardeşlerinden para aldı, kendi çalıştı ve borcunu ödedi. Lakin bu müddet içinde çok yıprandı çok üzüldü. Bu nedenle hastalık geçtiğimiz yıl tekrarladı. Bu sefer oğlum illeti yenemeyerek hayat savaşını kaybetti.”

Yeniden de son ana kadar çalışmaktan ve sabrından vazgeçmemişti. 2014’te, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan için ‘Uzun Adam’ müziğini besteledi ve söyledi. Erdoğan ile aralarında doğan dostluk, son vazifede de devam etti…

(Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Murat Göğebakan cenazesinde)

Murat Göğebakan öldü

2010’da yendiği kanser, maatteessüf 2013’te yine nüksetti. Bu sefer ruhu da, bünyesi de bir evvelki üzere güçlü değildi. Yeniden bir tedavi sürecine başlamıştı. Lakin 24 Temmuz 2014’te rahatsızlanarak hastaneye kaldırıldı ve bu sefer yalnızca bir hafta dayanabildi.

Murat Göğebakan, 31 Temmuz 2014’te fani dünyaya gözlerini kapadı.

Ailesine Adana’ya gömülmek istediğini söylemişti. Fatih Camii’nde kılınan namazın akabinde cenazesi Adana’da, Sarıçam’daki Buruk Mezarlığı’na defnedildi…

Soluksuz müzikleri, acılara sabrı, daima gözyaşları ile suladığı notaları ile bir Murat Göğebakan geçti bu dünyadan…

Âlâ ki…

Damla Karakuş

[email protected]

Not:

Biyografisini okumak istediğiniz şahısları lütfen bizimle paylaşın.

Instagram:

Ensonhaber